Η πιο συχνή μορφή οστεοπόρωσης είναι η μετεμμηνοπαυσιακή, δηλαδή αυτή που εμφανίζεται αφού σταματήσει η έμμηνος ρύση στη γυναίκα. 

Στην εμμηνόπαυση, η απώλεια των ενδογενών οιστρογόνων οδηγεί σε αύξηση της καθημερινής απώλειας ασβεστίου από 20 mg έως περίπου

60 mg,

Αυτό έχει ως συνέπεια την προοδευτική καταστροφή των κοκάλων που αρχικά οδηγεί σε οστεοπενία η οποία εαν δεν αντιμετωπισθεί οδηγεί σε οστεοπόρωση. Αν και μικρή αντικειμενικά απώλεια, μακροπρόθεσμα, μετά από μια δεκαετία, περίπου το 13% της αρχικής μάζας του ασβεστίου του σώματος χάνεται.

Αυτό αντιστοιχεί σε μια τυπική απόκλιση της Οστικής Πυκνότητας (BMD=Bone Mineral Density), στις μετρήσεις που γίνονται  και οδηγεί σε διπλάσια έως τριπλάσια αύξηση στο κίνδυνο κατάγματος.

Στα 5 χρόνια μετά την εμμηνόπαυση, οι γυναίκες που δεν λαμβάνουν οιστρογόνα μπορεί να χάσουν 5% έως και 8% της οστικής τους μάζας.

 

Η αύξηση της ημερήσιας πρόσληψης ασβεστίου από τα 1000 mg έως περίπου 1500 mg είναι απαραίτητη για να αντιρροπήσει την αυξημένη απώλεια. Η αυξημένη πρόσληψη ασβεστίου μπορεί να επιβραδύνει αλλά συνήθως δεν εμποδίζει εντελώς την απώλεια οστού.

Η οστεοπόρωση είναι μια προοδευτική νόσος η οποία είναι ΑΝΩΔΥΝΗ. Δηλαδή δεν προκαλεί οστικά άλγη. Εαν υπάρχει πόνος στα οστά -συνηθέστερα στη σπονδυλική στήλη, αυτός μπορεί να έχει επέλθει από ΚΑΤΑΓΜΑ λόγω καθιζήσεως κάποιου οστεοπορωτικού σπονδύλου.

 

Συνιστάται λοιπόν πλήρης έλεγχος του μεταβολισμού ασβεστίου στις γυναίκες που βρίσκονται στην κλιμακτήριο ή/και εμμηνόπαυση έτσι ώστε να προληφθούν ανεπιθύμητα κατάγματα με την έγκαιρη λήψη των απαραίτητων μέτρων.